Een app minder

Afgelopen jaren ben ik een aantal keer bij een hackathon geweest. Vanuit een bak met data, een bepaald thema of concrete problemen wordt er, binnen beperkte tijd, door teams software gebouwd. De beste app of website wint de hackathon.

Het klinkt zo goed. De huidige werkelijkheid is, op een specifiek punt, rommelig en lastig. En we verzinnen een dienst die, met die specifieke lastige rommel, heel goed kan omgaan. Maar het laat een onderliggend patroon zien wat mij tegenstaat: het toont de reflex om bij elk probleem een oplossing te verzinnen.

Is dat erg?

Een oplossing voor een probleem, dat klinkt niet alsof het iets ergs is. Wie kan hier nou op tegen zijn? Ik. Tenminste, als de oplossing in de vorm van een nieuw instrument is. Want dan komt er weer een app of website erbij. Het vergroot de complexiteit.

Extra dienstverlening om een bestaand probleem op te lossen is een vorm van symptoombestrijding. We moeten geen extra doekjes voor het bloeden blijven uitvinden, maar kijken hoe we de wond kunnen verzorgen zodat die geneest. Als de huidige werkelijkheid rommelig en lastig is moeten we geen nieuwe app of web verzinnen, maar zorgen dat de huidige werkelijkheid iets netter en eenvoudiger wordt.

Wat als we het omdraaien?

In plaats van een app erbij, een website weg. Geen extra oplossing, maar een probleem minder. Laten we de complexiteit verminderen. Laten we geen hackathon organiseren, maar een hack-a-less. Een evenement waar we niets bouwen, maar waar we gaan slopen.