In de zomervakantie hou ik ervan om steeds naar een nieuwe plek op vakantie te gaan. Steeds iets anders, ik hou van afwisseling. En als we beginnen met plannen maken dan vragen we onze kinderen waar zij heen willen. Zo zei mijn toen-6-jarige dochter dat ze naar een grasveld met ezels wilde. Heel grappig, maar dat gingen we natuurlijk niet doen. Ik wilde naar de bergen.
De vraag stellen is geen garantie dat het antwoord serieus genomen wordt.
Kijk maar naar hoe de overheid soms te werk kan gaan. Als ze in IJmuiden plannen maken voor de grootste zeesluis ter wereld vragen ze ons om een naam. En zo worden namen als Irma Sluis en Sluisje McSluisface ingezonden. Heel grappig, maar dat hebben ze natuurlijk niet gedaan.
Een zeesluis in IJmuiden
Voor wie het niet heeft meegekregen: IJmuiden heeft een nieuwe sluis. De moeder aller sluizen, de grootste zeesluis ter wereld. De keuze voor deze naam is de uitkomst van een naamgevingscampagne (een nieuw woord voor mij), en is – niet bijster creatief – ‘Zeesluis IJmuiden geworden. Uiterst lullig, want deze naam beschrijft precies wat het is.
Burgerparticipatie in name only
Velen vinden het grappig, ik niet. Wat begon als burgerparticipatie eindigt als betutteling. Waarom vraag je burgers een naam te verzinnen die je toch niet gaat gebruiken? Een overheid die ons niet serieus neemt zie ik als een symptoom voor een dieper liggend probleem. De overheid wil wel dat mensen participeren in overheidstrajecten, maar wil geen onwelkome uitkomsten. Net doen of je de wil van het volk serieus neemt, en dat vervolgens eigenlijk helemaal niet doen. Ik kan er niet zo goed tegen.
Herinner je het raadgevend referendum nog? Als een wet was aangenomen kon iedereen op een website van de Kiesraad een negatieve stem uitbrengen. En met genoeg stemmen kwam er een heroverweging van de wet door het kabinet. Persoonlijk was ik het oneens met de uitkomst van het referendum over Europa de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne. Maar als je de vraag stelt moet je het antwoord wel serieus nemen. Dat betekent niet dat je de uitkomst meteen maar doorvoert, maar wel dat je het erover hebt, op een betekenisvolle en volwassen manier. Nu leidde de steeds groter wordende angst voor imagoschade de discussie. Niet verbazend maar wel onbegrijpelijk is het raadgevend referendum uiteindelijk ingetrokken.
Als je vraagt om de naam voor een nieuwe sluis kom dan niet met ‘Zeesluis IJmuiden’ als winnaar. Kom met een goede naam, iets creatiefs, een naam die inhoudelijk iets meer betekenis heeft. En als je van tevoren eigenlijk al weet dat je ‘Zeesluis IJmuiden’ als naam wilt dan kun je beter helemaal geen naamgevingscampagne starten.
Ezels op een grasveld
Nog even terug naar de ezels. Die vakantie naar een grasveld met ezels is wél doorgegaan. Het werd een bergcamping in Oostenrijk, waar de kinderen elke ochtend een rondje met en op de ezels maakten. Briljante vakantie. Want laten we wel wezen: als je een vraag stelt moet je het antwoord wel serieus nemen.
Waarom noem jij Victor, Victor?
Omdat dat de uitkomst van de naamgevingscampagne bij mijn ouders was?
Mooi verwoord, heeft mij ook hogelijk verbaasd… ging dat met die ezels nu over de bedenkers van de sluizen naam prijsvraag…?🤪….Of heb ik nu het stuk niet goed genoeg geleZen…😂😂
Leuk en goed stuk, Victor!
Een waarheid als een koe. Mij bekroop dezelfde gedachte. Waarom consulteer je de mensheid als je weet dat je er niets mee doet… Maar er is hoop. Alles heeft een bijnaam, denk aan de Zwaan en nog meer infra projecten. Dus… we noemen haar “Irma” (Ijmuiden Radicaal Maritiem Anders) 😉